Yan uyuma bağımlısı Patria kişisinden pek bi selamlar bilogcum.
Ah O An'lar...
Tat alamama sorunsalımla ilgili doktorum koku almaya bağlı bir açılım getirdikten hemen sonra. Sinsi bir serinlikle yanıma yaklaştı ve aynen şunları söyledi;
"Hiç Eliza testi yaptırdın mı?"
"E yaptırmadım" dedim.
O AN doktorum sargıların altında fıldır fıldır dönen gözlerimi göremediği için çok şanslıydı. Nasıl yaniydi düşünsenize neden Eliza falan yaptırmam gereksindi ki?
Kanserden sonra bir de AİDS mi?!
Tahlilimin şüpheli çıktığını söyledi.
O AN annem geldi gözümün önüne. gözlerimde ikamet eden tümörlü hücreleri bile kabul edemezken nostaljik zihni,
evladının AİDS olduğu gerçeğiyle nasıl yüzleşecekti ki?! "AİDS değilsin sen zayıfsın" diye mi avutacaktı hızlı hızlı atan kalbini.
doktorumun şaka yapmadığı gayet netti "bu tahlilleri bir daha yaptırmalısın düşükte olsa bir ihtimalin var" dedi
o düşük ihtimale tutunarak bir kaç dakika bile yaşamak o kadar yordu ki beni
"n yapmalıyım" sorusuyla ilişkiye girdim ama boşalmak bilmedi zihnim!!! İş yerime haber vermeli miyim? peki ya aileme? bilogda yazmalı mıyım? Bu bir sır olarak kalabilir mi, kalmalı mı? ve zaten bunca senelerdir çektiklerim az mıydı?
Doktor odadan çıktı geride kanserden arınmanın mutluluğunu, AİDS olmanın verdiği korkuyla takas eden bir Patria'lı bırakarak.
Refakatçim olan arkadaşım da
O AN'ların şahidiydi ve ağlamaya başladı.
"Sakin ol lan" dedim ağlamamak için kendimi hırpalarken.
"Sakin ol ve nerede bu tahlili yaptırabiliriz araştıralım. Kimsenin belası olmak istemiyorum" N kadar acı verici bir durumdu bu yani kendimi yine tamamen ötelemiş kimseye dert olmak istemediğimi söylüyordum. N zaman gelecekti kendimi düşünme sıram?!
Hastaneden çıkar çıkmaz anneciğimin evine gittik. O kadar berbat bir haldeydim ki;
O AN anladım
hayatımın geri kalanını doktorun açıklama yaptığı hasta odasında bırakmıştım. Anneme sarılansa; kanserden arınmış ama
damarlarında AİDS adı verilen bombalarla dolaşan bir et yığınıydı. Korktum, hemen iterek uzaklaştırdım annemi zavallı bedenimden. E açık yaralarım vardı, bandajlarım da kan! Açıklama yapamadım. Hayat onu parçalara ayırmış ve bir çocuğun elinde defalarca birleştirilen bir puzzle gibi hırpalamıştı bu yükü ona yükleyemezdim hem de böylesine mutlu bir gününde.
O AN'larda kendimi yeryüzüne ait olmayan kusurlu bir üretim gibi düşündüm, boğuluyordum, adeta soluğum bedenimi terkediyordu.
O gece kardeşime anlattım. "Ablası maymun" diye severim küçük kardeşimi ve "Ablası Aids" dedim konuya girmek için. Ama o "Sus ağzına çarparım o nasıl laf" dedi sevgi dolu bir şekilde. Şaka yapmadığımı anladığında; anıra anıra ağlamasa iyiydi ama ağladı zilli.
"Dedim sana o dövmeler ağzına sıççak diye di mi?" dedi dişlerini sıka sıka. Bir avuç suda değil kardeşimin bir avuç gözyaşında boğuldum bilog. Onun gözyaşları benim mezarıma döndü. Sevdiklerime nasıl böyle acı verirdim?!
O AN beynimde bir soru belirdi durdum ve dedim kendi kendime
"Bu bana nasıl bulaştı?!". Bu illet hakkında öylesine bilgisiz ve öylesine kördüm ki hemen internete girmesini istedim.
AİDS Nasıl Bulaşır?
Sahi bilogcum AİDS nasıl bulaşır fikriniz var mı? Artık Dişçi koltuğundaki tek korkunun diş çektirmek olmaması gerektiğini bilmenizi ve mutlaka bu konuda araştırma yapmanızı hatta dönüp AİDS hastalarının yaşadıklarını kısa da olsa okumanızı isterim. O gece sabaha kadar kardeşim benim için internette araştırma yaptı ve bana bolca okudu. Sabah olduğunda arkadaşım beni almaya geldi, sağlıkçı olması işimi epey kolaylaştırdı. 2 ayrı yerde istenen tahlileri yaptırdık. 2,5 saatimiz vardı sonuçları almaya.
O 2,5 saat tarifi zor dakikalar, saniyeler hatta saliseler demekti. Evet gerçekten AİDS olabilirdim çünkü dövmelerim vardı ve herkes gibi savunmasızdım bu virüse.
2,5 saat geçti ve
O AN geldi. Arkadaşımın avuçlarına tutuşturulan zarf değil; hayatımın bizzat kendisiydi. Aceleyle zarfı açtı arkadaşım ve HIV Negatif.
Koduğumun HIV'i dedim işte
O AN.Kedi miydim de ben göz dikmişti canıma, daha kaç canım vardı beni bilog yaşamaya?
Artık sadece kanserden arınmış bir Patria'lıydım bilogcum. anneme koştum doğal olarak ve eve vardığımda doya doya sarıldım önceki gün yersiz yere itmiş olmanın mahçupluğuyla. ve "anne ben Hiv Negatif değilim ya" dedim "Negatif bakma bebeğim hep pozitif ola aferin sana" dedi.
Aferin Patria'ya!
Tahlil sonucunun neden böyle çıktığına gelecek olursak, paket şeklinde olan testler hızlı sonuç vermesi açısından tercih edilebiliyormuş ve cihazda asıl süresinin üstünde bekletilmesi durumunda malesef bozularak hatalı sonuç verebiliyormuş. Aman diyorum doğru laboratuarlarda tahlil yaptırın!
